- mijn levenswandel
- mijn stukken
- waar te verkrijgen
- links
- Speeldata
- gastenboek
- KOMEDIE
- KLUCHT
- EENAKTER
- TONEELSPEL
- MONOLOOG
- TRAGIKOMEDIE
- JEUGD
- COMMEDIA DELL'ARTE
|
De hoed van Coco Banana 2002 |
|
Bezetting: 3 dames - 4 heren.
Baron en barones Delabastita staan op het punt een niet geringe erfenis op te strijken. De dochter des huizes, die niet zo preuts is als het lijkt, heeft een hartstochtelijke affaire met de Spaanse kok, Antonio. Wendy, het kamermeisje, papt dan weer aan met de baron, terwijl de Afrikaanse huisknecht uit alles letterlijk munt weet te slaan, ook al is het tegen het protocol! Na heel wat interne ruzies, misverstanden en vallende serviezen, gaan de verkeerde personen er met de poen van door…Enfin, dat denken ze toch! Want, de ware ontknoping bevindt zich in de hoed van Coco banana!…Een komedie met veel deuren en veel slapstick.
“Welke regisseur droomt er nu niet van een decor met twaalf deuren ? En, wat je daar allemaal mee kan doen !…Als ik u was, ik zou het toch maar een keer overwegen! …Maar ik heb makkelijk praten, natuurlijk…” |
|
Een creatie van het Echt Mechels Theater in 2003. |
|
Personages Barones Elodie DelabastitaBaron Odilon Delabastita Coco Banana (de Afrikaanse huisknecht) Lieselotte (de verwaande dochter) Wendy (het kamermeisje) Antonio (de Spaanse kok) Notaris De Poenschepper
|
|
Tafereel 1 HET IS OCHTEND. ELODIE KOMT OP VANUIT DEUR 5 EN STROMPELT NAAR DE CANAPÉ, ZET ZICH, KIJKT OP HAAR UURWERK… ELODIE: (roept schor en ongeduldig) James?…James?…(geen reactie, ze neemt het belletje van op de salontafel en gaat er wild mee tekeer) COCO: (komt opgestormd vanuit deur 9) Oe hebt gebeld, madam? ELODIE: Voor de honderdste keer, James! Het is niet “madam”, maar “mevrouw”! Mevrouw de Barones”! Wat ben jij toch een onderontwikkeld wezen! COCO: Excoeseer, madam! Die naam is niet “James”, maar “Coco”! “Coco Banana”! (diepe buiging) Om oe te dienen, madam! ELODIE: Hou op, idioot! Jij bent de butler, en de butler heet altijd en overal “James”! Stel je voor zeg! Hier komt visite en het diner wordt opgediend door “Coco Banana”! Ik zou me dood schamen! Je naam is “James”! En onthouw dat nu in godsnaam! COCO: (zucht) Goed! Coco is James! Als Coco die madam daar één plezier mee kan doen! En, wat kan “James” voor oe doen, madam? ELODIE: Ik had graag “eindelijk “mijn ontbijt gehad, als dat niet teveel gevraagd is? COCO: (dom) Ontbijt?…Ontbijt niet werk voor Coco Banana, maar voor Antonio! ELODIE: (ongeduldig) Ja, dat weet ik nu ook wel, maar het is de butler die de werkzaamheden coördineert! Dus, als het zou kunnen? COCO: Goed! Coco gaat weer naar die eetkamer en doet ring ring hallo telefoon naar Antonio! ELODIE: Maar, je hoeft hem toch niet te bellen? Ga gewoon naar de keuken en vraag hem waar het ontbijt van mevrouw blijft! Vooruit! COCO: (vastberaden) Neeneenee! ELODIE: Wat, “neeneenee”? COCO: Coco veel liever ring ring hallo telefoon! Moet zo volgens die protocol! Dankoewel!(Buiging en kordaat af via deur 9) ELODIE: (tast naar het hoofd) Zeg… dat het alsjeblieft…niet waar is! ONDERTUSSEN ZIEN WE ODILON UIT DEUR 7 WEGSLUIPEN IN Z’N ONDERGOED, MET KLEREN EN SCHOENEN IN DE HAND, WENDY WUIFT HEM EVEN NA, IN EEN LAKEN GEWIKKELD, ODILON SLUIPT DEUR 4 BINNEN. ELODIE: (roept) Waar blijft in godsnaam mijn ontbijt! ANTONIO OP VANUIT DEUR 10, HEEL VOORZICHTIG BALANCEREND MET EEN DIENBLAD WAAROP EEN KAN THEE EN ENKELE BROODJES LIGGEN ELODIE: Eindelijk zeg! Dat werd zo stilaan tijd! ANTONIO: Buenos días señora baronesa! Su desayuno, pan con té ! ELODIE: Ik begrijp geen bal van wat je daar allemaal brabbelt, kerel! Zet alles hier maar neer op de salontafel! ANTONIO: ….Excusa? Nada comprendo! OP DAT OGENBLIK SCHIET COCO BANANA BRUUT OP VANUIT DEUR 9, BOTST TEGEN ANTONIO, DIE STAAT TE BALANCEREN MET HET DIENBLAD EN HET ENKELE OGENBLIKKEN DAAR NA OP DE GROND LAAT TUIMELEN. ELODIE: Hoe is dat toch mogelijk?…Stomme, lompe vlegels! Allebei! COCO: Ik kwam oe zeggen, madam, die ontbijt is besteld! ELODIE: Ja, dàt heb ik ondervonden! ANTONIO: (bekijkt de ravage) (jammerend) Los buenos pannos! Aiaiai! COCO: Excoeseer, madam, maar Coco is onschoeldig! Antonio is die dader! Hij houdt namelijk die dienblad altijd met ééne hand vast, terwijl die protocol zegt… ELODIE: Ik hoef het niet te weten! Ruim als de bliksem die rotzooi op! COCO: Hola! Is niet die taak van Coco Banana! Coco is James, en James is die boetler! En die boetler ruimt nooit die scherven op! (met opgeheven hoofd af via deur 9) ELODIE: Jamaar…(zucht) …(tot Antonio) Ik hoop dat jij minder noten op je zang hebt, en dat je als de bliksem die rotzooi gaat opruimen! ANTONIO: (maakt een sierlijke buiging) Natural señora! Cierto señora! Gratias señora! (Draait zich om en gaat kordaat af via deur 10. ELODIE: Jamaar, hé, wacht eens even, ik (de deur klapt dicht)… (face) God, dit kan niet! Ik droom! ODILON KOMT FLUITEND OP VANUIT DEUR 4, GEKLEED ALS EEN ECHTE BARON ODILON: Ha, goede morgen, mijn duifje!(Flauw kusje) Heeft je ontbijt gesmaakt? ELODIE: (sec) Ja, geweldig! Het was formidabel! ODILON: Scheelt er iets, duifje? ELODIE: Ja! Ja, er scheelt iets! Er scheelt hier een hele hoop! ODILON: Hèhè, rustig, duifje! Je hoeft je toch niet zo nerveus te maken? ELODIE: Oh? Ik mag mij niet nerveus maken? We hebben hier ten eerste een kok waarmee ik niet kan converseren vermits hij geen woord Nederlands begrijpt, en we hebben een butler die precies het omgekeerde doet van hetgeen hem gevraagd wordt! En dan mag ik mij niet nerveus maken? ODILON: Ach, je moet dat een beetje relativeren, mijn duifje! Antonio zal metter tijd wel Nederlands leren, en Coco die heeft tijdens z’n vorige job bij oom Theo alleen maar slechte manieren geleerd! Die twee draaien heus wel bij! ELODIE: Odilon, je moet hen buiten gooien! ODILON: Hoezo, “buiten gooien”? ELODIE: Ontslaan! Vervangen! Remplaceren! ODILON: Maar je weet toch dat dat niet kan, mijn duifje? Als ik die Spanjaard aan de deur zet word ik voor racist versleten, en dan kan ik mijn politieke carrière wel vergeten! En die neger moeten we houden tot na de dood van oom Theo, want als we dat niet doen , dan kunnen we naar de erfenis fluiten! Je weet wat de voorwaarden zijn! Oom Theo stond er op, dat we bij zijn opname in het hospitaal zijn butler in dienst zouden nemen! En als oom Theo iets vraagt, dan kan je dat ook beter doen! Al is het maar om de centen! ELODIE: (zucht) Ja…Je hebt gelijk! Als we die erfenis misslaan, dan zijn we bankroet! ODILON: Zeer juist! Probeer dus nog een beetje geduld te oefenen! En dan beloof ik je, dat ik na dat we de erfenis hebben opgestreken die neger op straat zal gooien, en na de verkiezingen die Spanjaard! ELODIE: Van mij mag je Wendy er ook uitgooien ! ODILON: Wendy? Waarom ? ELODIE: Luister, Odilon! Dat kind is nu toch niet bepaald het prototype van het perfecte kamermeisje? ODILON: Hoe eu…Hoezo ? Waarom niet ? ELODIE: Ze verslaapt zich dagelijks, en ze werkt aan zo’n zenuwslopend traag tempo dat je haast in slaap valt wanneer je haar bezig ziet! En bovendien heeft dat kind geen manieren, laat staan hersens! ODILON: Ach duifje, nu overdrijf je toch wel een beetje! Dat meisje is nog jong en levenslustig! Ze zal het heus wel leren allemaal! ELODIE: (zucht) Ik hoop het van ganser harte! WENDY OP VANUIT 7, HAAR HAAR ZIT IN DE WAR EN ZE GEEUWT ONGEGENEERD. WENDY: Morgen m’neer, morgen m’vrouw (snuit luidruchtig haar neus) ELODIE: Zeg! Wil je dat wel eens laten? WENDY: Pardon? ELODIE: Binnen de anonimiteit van je eigen kamer doe je wat je wil, maar zodra je die kamer uitkomt, ben je officieel in dienst, en dan gedraag je je ook zo, is dat duidelijk? ODILON: Ach, kom nu, duifje! Ze snuit toch alleen maar haar neus? ELODIE: Wel, dan hoeft dat niet zo luidruchtig te gebeuren! Het lijkt wel een turbostofzuiger! WENDY: Oh? Is m’vrouw een beetje nukkig vanmorgen? ELODIE: (vliegt uit haar slof) Nee, mevrouw is niet “nukkig”! “Mevrouw” wil alleen dat het aanwezige personeel zich een beetje normaal gedraagt, maar dàt is blijkbaar teveel gevraagd! WENDY: ( sec ) Zal ik een pilletje voor u halen, m’vrouw? ELODIE: Nee! Ik hoef geen pilletje! WENDY: Goed goed, geen pilletje voor m’vrouw!…( Merkt de ravage op)… Oh?…Heeft er iemand een feestje gehad? ELODIE: Sta daar niet zo te lullen kind, en ruim die rotzooi onmiddellijk op! WENDY: …Ik ? ELODIE: Ja, jij! ODILON: Ach, kom nu, duifje! Ik zal dat wel even… ELODIE: Nee, dat doe je niet! Ik heb het aan “haar” gevraagd! WENDY: Het spijt me m’vrouw, maar mijn dienst loopt pas “na” mijn ontbijt! (kordaat af via deur 9!) ANTONIO: (op via deur 10 met een dienblad waarop theekan en broodjes) Uno nuevo desayuno, señora! COCO: (op via deur 9, botst weer tegen Antonio waardoor het dienblad weer ten gronde gaat…de blik van Elodie spreekt boekdelen) Het is om oe te zeggen, madam, dat Coco één nieuw ontbijt heeft besteld! (Buiging) Dankoewel, en tot oew dienst! (draait zich om en gaat af via deur 9) ANTONIO: (jammerend) Como suyo posible? Aiaiaiai!! ELODIE: (Langgerekte, wanhopige gil, overgaand in gesnotter) WENDY: (op vanuit deur 9, sec) Hebt u gebeld, m’vrouw? ODILON: Neenee, ze heeft geschreeuwd! WENDY: Oké! Vals alarm! (kordaat weer af via deur 9) ODILON: Rustig, duifje, rustig! Alles komt in orde! Antonio, wil jij alles even opruimen? ANTONIO: (diepe buiging) Cierto señor, natural señor, gracias señor! ( weer kordaat af via deur 10) ELODIE: (wanhopig) Ik word hier stapelgek! ODILON: (sussend) Ach, kalmeer nu toch, duifje! Weet je dat scherven geluk brengen? ELODIE: (kijkt hem even dom aan, gaat weer over in wanhopig huilen) LIESELOTTE: (vermoeide slaapkop uit deur 6) Zeg, wat is dat hels kabaal hier allemaal?…Papa? ODILON: Oh, het was niets, schatje! Alleen een ongelukje! LIESELOTTE: Moet dat zoveel lawaai maken?…En wat is er met mama? ODILON: Oh, niets bijzonders! Ze is alleen een beetje overstuur vanwege dat ongelukje! Ga jij nu maar weer fijn naar bed! LIESELOTTE: (zeurt) Maar ik kan niet meer slapen! Ik heb honger en ik wil ontbijt! ODILON: Tja, ga dan maar naar de eetkamer, en als mama een beetje bekomen is, dan komen wij ook! LIESELOTTE: (nors) Nee! ODILON: Wat, nee? LIESELOTTE: Ik wil mijn ontbijt op de kamer! ODILON: Goed! Ik zal Wendy vragen of ze zo snel mogelijk… LIESELOTTE: Nee! ODILON: Jamaar, je vroeg toch net of… LIESELOTTE: Antonio moet mijn ontbijt brengen! ODILON: Hoezo? Dat is toch hetzelfde? LIESELOTTE: Nee papa, dat is niet hetzelfde! Ik wil dat Antonio mijn ontbijt brengt en dat hij in mijn kamer blijft tot ik gedaan heb! ODILON: In je kamer? Waarom moet hij in godsnaam in je kamer blijven? LIESELOTTE: Voor het geval ik iets nodig heb, natuurlijk! Oh papa, wat ben jij toch dom! (kordaat haar deur dicht) ODILON: (krijgt het stilaan benauwd, zit ook nog steeds met de huilende Elodie in z’n armen)…(roept) Antonio? ANTONIO: (op vanuit deur 10) (buiging) Si señor? COCO: (op vanuit deur 9) Oe heeft geroepen, meneer?( botst weerom tegen Antonio, die een denkbeeldig dienblad laat vallen, we krijgen een geluidseffect van vallend servies) ANTONIO: (smile face publiek, vingertje in de lucht) Nono, este turno no! ODILON: Ik heb jou niet geroepen, Coco! Ik riep Antonio! Maar nu je hier tóch bent, kan je meteen die rommel opruimen! COCO: (kijkt even bedenkelijk, dan kordaat) Coco ziet geen rommel! Dankoewel! (buiging, en snel af via deur 9) |