- mijn levenswandel
- mijn stukken
- waar te verkrijgen
- links
- Speeldata
- gastenboek
- KOMEDIE
- KLUCHT
- EENAKTER
- TONEELSPEL
- MONOLOOG
- TRAGIKOMEDIE
- JEUGD
- COMMEDIA DELL'ARTE
|
Esmeralda aan de Costa Blanca 1994 |
|
Bezetting: 4 dames – 3 heren.
Marcel en Roza gaan elk jaar traditiegetrouw met hun zoon Rik en hun dochter Carolien op vakantie in Blankenberge. Dit jaar ziet Marcel het iets ruimer, en wil kost wat kost naar Spanje. Dit blijkt echter gemakkelijker gezegd dan gedaan, want... wat moeten ze met Bomma aanvangen ?...Meenemen kan niet, en thuis laten nog minder! Marcels plannen blijken dus in duigen te vallen...tot hij op een dag een schitterend, maar luguber idee krijgt...Hij dropt bomma in de bossen van Boullion...
“Mensen die hun hondje ergens achterlaten, voor ze op vakantie vertrekken. Het is een schande !…Maar, hebt u er ooit al aan gedacht dit eens met je schoonmoeder te proberen ?…Goed gevonden, nee ?” |
|
Een creatie van ZGT (Budingen) in 1999. 2006 *Bloeiende Wijngaert , Opwijk |
|
Personages ROZA: echtgenote van Marcel MARCEL:de heer des huizes RIK: de zoon CAROLIEN: de dochter BOMMA: schoonmoeder van Marcel ZUSTER CONCEPTIA FACTEUR
|
|
Tafereel 1 Het is ochtend ten huize Verstraeten. Roza is drukdoende met de ontbijttafel. Ze is gekleed in een ouderwetse peignoir en heeft krulspelden in. Regelmatig kijkt ze op de klok, gaat tenslotte tot onderaan de trap... Roza: Mannekens...Opstaan!...’t Is half acht! (ze wacht even, haalt de schouders op en gaat af naar de keuken) Rik: (strompelt de trap af. Hij waggelt en moet zich nu en dan vasthouden. Zijn haar is verward. Tenslotte sleept ij zich tot aan de tafel, zet zich neer en slaat een diepe zucht) Beesten!...Ik zie beesten...Overal lelijke, vieze beesten! Roza: (op vanuit de keuken) Awel, manneke, wat is er?...Hebt ge wéér koppijn?...Wacht ik zal u een aspirientje halen! Rik: Drie! Roza: Wat drie? Rik: (zucht) Drie...aspirientjes, ma...drie! Roza: Maar jongske toch, drie is veel te veel! Dat is niet gezond! Rik: Zie ik er dan zonder drie aspirientjes wél gezond uit, misschien? Roza: Maar enfin jongske, ééntje zal toch ook wel helpen zeker? Rik: Drie, ma...Drie! Roza: (zucht) Goed, zoals ge zelf wilt! Drie dan...(af naar keuken) Marcel komt naar beneden. Hij ziet er keurig uit, geeft een zeer frisse indruk. Hij zet zich neer aan de tafel en schenkt een kop koffie in. Hij neemt geen attentie aan Rik. Roza komt terug uit de keuken Roza: Ah, goedemorgen schat... Roza geeft Rik een kus. Rik bromt wat. Roza: ...Hierzie manneke, uw aspirientjes! Rik: Merci, ma… Rik heft moeizaam zijn hoofd op, en drinkt het glas uit met een vies gezicht. Marcel slaat hem aandachtige gade. Rik: ...Eik...Brr...’t Is weer binnen! Marcel: Wel, wat scheelt er?...Wéér koppijn? Rik: Neen, zweetvoeten! Roza: Ge weet toch wel dat dat manneke last heeft van migraine... Marcel: Migraine...Komaan zeg...Koppijn van teveel te zuipen zeker? Rik: Nee pa, niet van te veel te zuipen! Marcel: Ah nee? Van wat dan wel? Rik: Weet ik veel...Van te veel te drinken, zeker? Marcel: Verspilt gij uw toekomst maar, jongen...Maak uw jong leven maar kapot! Ge zult er ver mee komen! Rik: Black & decker, black & decker, black & decker... Marcel: Wat, black & decker? Rik: Awel, een cirkelzaag...Vroem vroem,zzz...iet iet... Marcel: We zullen wel zien jongen! Later!...Als ge hier aan men deur staat te bedelen voor een boterhammeke! Roza: Laat dat manneke nu toch is met rust, Marcel!...Hij is nog jong! En jonge mensen mogen toch een beetje plezier maken zeker? Marcel: Ah, gij noemt dàt plezier maken? Heelder nachten in de cafés hangen pintelieren in plaats van studeren!...En wie kan meneer z’n studie betalen? Wie?...Ik, natuurlijk! En wat krijg ik er voor in de plaats? (wijst naar Rik) Voilà! Een clochard van het zuiverste ras! Rik: Merci pa, merci!...Zal ik me nu misschien terugtrekken onder mijn bescheiden brug tussen mijn lotgenoten, de ratten en de kakkerlakken? Roza: Mannekens mannekens mannekens toch, kan er dat er hier nu nooit is een keer vredig aan toe gaan? Rik: Niks van aantrekken, ma!...Dat is de generatiekloof! Onze pa zit in een soort van overjaarse puberteit, ook wel de midlifecrisis genoemd! Een paar puisten, een beetje liefdesverdriet, en voor ge ’t weet is hij er al van af! Marcel: (zet zich recht, dreigt met de vinger) Luister nu is héél goed naar mij, snotneus... Roza: Ach kom, Marcel. Zet u maar terug neer en eet uw boterham op...Straks komt ge nog te laat! Carolien: (is ondertussen op het toneel verschenen. Ze draagt een gewaagd kleedje) Morgen make...Morgen Pake...(kust hen-tot Rik) Morgen, waterkop! Marcel: Wilt g’u eerst wel is aankleden voor dat ge aan tafel komt? Carolien: (kijkt naar zichzelf) Hoe?...Ik bén toch aangekleed? Marcel: Wat?...Ge gaat mij nu toch niet vertellen dat gij zo naar de les gaat zeker? Carolien: En waarom niet? Marcel: Waarom niet?...Ge loopt daar verdomme bijna in uw bloot lijf! Het is gewoon een schande! Mijn dochter loopt zo niet over de straat! Geen denken aan! Carolien: (tot Rik) Zeg, wat heeft die? Rik: Tekort aan vitaminen B, D en eiwitten! Roza: Awel, dan zal ik direct is een eitje gaan bakken, zie. (wilt vertrekken) Marcel: Ik moet geen eieren hebben, Roza!...Ik wil alleen dat er hier in dit huis eindelijk een beetje ouderlijk respect komt! Carolien: (zucht-dan tot Roza) Wat vindt gij van dat nieuwe kleedje, ma? Roza: Heel schoon, kinneke, héél schoon...Is dat nu écht de mode?...Het is zo...enfin...zo bloot? Rik: Hoe bloter tegenwoordig, hoe beter!...Tenminste toch voor diegenen waar iets te zien valt dat het zien waard is! Carolien steekt haar tong uit. Marcel: Als dat zo zit met dat zelfrespect tegenwoordig, dan kunt ge evengoed niks meer aantrekken! Rik: Schitterend idee, pa! Ik heb zo ’t gevoel dat ge mee zijt! Proficiat! Marcel: Ik ben niemendal mee!...Ik kan niet duiden dat mijn kinderen zich aanstootgevend gedragen, en als vader is dat mijn goed recht! Carolien: Ach, ’t is al lang goed!...Ik zal wel iets anders aantrekken!... Conservatievelingen!...(gaat pruilend af) Roza: Ik begrijp niet hé Marcel, waarom gij u altijd zo moet staan opwinden voor prullen! Marcel: Wat?...Prullen? Roza: Ja, Marcel! Prullen! Marcel: Awel merci! Gij noemt dat dus prullen?...Uw eigen dochter die er bijloopt als een call girl! Roza: Ge zijt weer vrolijk aan ’t overdrijven, hé Marcel! Marcel: Wat? Overdrijven? Awel nondedju!...Hebt gij vroeger ooit zo rondgelopen misschien? Roza: Vroeger was dat geen mode, en nu wel!...En van mij mogen mijn kinderen gerust met de mode meegaan! Dat is een teken dat ze smaak hebben! Marcel kookt, maar kan geen woord uitbrengen. Rik: Allee pa...Ge blijft achter! Marcel: Hou u daarbuiten, snotneus! (begint gulzig te eten) Ondertussen is ook bomma opgekomen...Niemand van het gezelschap schenkt enige aandacht aan haar. Ze heeft zich neergezet in haar stoel en begint te schommelen. Bomma: Een zjat café!... Niemand reageert. Bomma: ...Een zjat cafééééé!... Rik: (kijkt schichtig rond) Tiens!...Hoor ik daar nu nergens een mens in nood? Bomma: (kwaad)...EEN ZJAT... Roza: Jaja, ’t is al goed moeder...Ik kom er al aan...(duwt haar nogal onorthodox een tas in de hand) Voilà! Bomma: Merci!... (kijkt in de tas) Helaba...Melk! Roza: (zucht) Ja, moeder...Melk...(giet melk in) Marcel: (kijkt op zijn uurwerk) Bon, ik ben d’r mee weg!... (staat op, neemt aktetas, jas en paraplu en gaat zonder omzien af via voordeur) Rik: ...Ook ne goedendag! Roza: Ach Rik, onze pa is gewoon een beetje slecht opgestaan, dat is alles! Rik: Allee, zoud ge dat denken? Carolien: (komt terug op – ze heeft een overall aan en een grote pet op) Is ’t zo beter, Pake? Rik: Doe geen moeite, de keurcommissie is juist de deur uit! Roza: Maar kinneke toch, wat hebt ge nu aan? Carolien: Awel...iets deftig! Roza: Enfin, vooruit hé...Doe dat maar rap uit! Ge zijt juist een loodgieter! Carolien: Jamaar zeg, wat is ’t nu?...Eerst dan heb ik te weinig aan, en nu heb ik teveel aan... Rik: Ge kunt de twee misschien combineren? Carolien: Combineren?...Hoe dat dan? Rik: Awel, ge laat dat kleed uit en ge zet die klak op! Dat is toch een ferme combinatie, of niet? Carolien: ’t Is al goed, ik heb het al begrepen! (ze zucht diep en gaat weer af) Roza: (begint de tafel af te ruimen. Ze loopt heen en weer van de keuken naar de tafel) Zeg Rik, om hoe laat begint uw les? Rik: Acht uur, waarom? Roza: Maar jongske, ’t is tien over acht! Rik: Ach...Ze zullen wel wachten! Roza: Ja, op u zeker?...Maakt u maar rap klaar! Rik: (gaat achter bomma staan, kijkt over haar schouder) Alles kits, Bomma? Bomma: Watte? Rik: Of alles kits is... Bomma: Vaneigest datte! Voor en achter de rits! (beide lachen) Rik: Koffie aan ’t drinken, bomma? Bomma: (kijkt in de tas)...Amai, gij zijt een snugger manneke! Proficiat! Rik: Merci, bomma...Zeg...Koffie, dat is héél slecht! Bomma: Hoe?...Waarom? Rik: (zet zich op de rand van de schommelstoel) Koffie is heel schadelijk voor de potentie! Bomma: (kijkt in de tas) Voor de watte? Rik: De potentie, bomma...Ge weet wel! Bomma: Tiens, serieus? Rik: Bier is beter! Bomma: Bier?... Rik: (knikt) Bier! Bomma: Waar is dat dan goed voor? Rik: Voor vanalles!...De endeldarm, de lever, de nieren, de pancreas, de adamsappel, da appendix, de sluitspier, de trommelvliezen en de oogballen! Bomma: Zijt ge ‘r weer mee aan ’t rammelen, of is dat écht? Roza: (weer op vanuit de keuken) Awel verdomme!...Zijt gij hier nu nog?...Vooruit! Maak dat ge naar de les zijt! Rik: (neemt de hand van bomma en kust ze) Ik moet nu gaan, mijn lief!...De mensheid heeft mij nodig! Roza: Rik, doe niet zo onnozel en laat de bomma met rust!...En maak nu eindelijk dat ge weg zijt! Rik: Gaat ge goed op ons ma letten, bomma? Bomma: Ge moogt gerust zijn, amigo! (Rik af via voordeur) Roza: (streng) Moeder, weet gij wat dit is? Bomma: Watte? Roza: (zucht)...Of ge weet wat dit is? Bomma: Ah...mijn valse tanden! Roza: Juist ja, uw valse tanden! Bomma: Waar hebt ge die gevonden? Roza: Waar ik die gevonden heb?...In de frigo! Bomma: In de frigo?...Oei! Dan zal ik ze eerst een beetje op temperatuur laten komen voordat ik ze in doe! Roza: Moeder, ik geloof dat gij zo’n dingen opzettelijk doet! Gewoon om mij te koeioneren! Bomma: Geef me liever nog een zjat café! Roza: De koffie is op! Bomma: Watte? Roza: (zucht)...De koffie is op, hoort ge?...Op! Bomma: Bon!...Geef me dan maar een pint bier! Roza: Watte? Bomma: Gij hoort niet goed zeker?...Een pint bier! Roza: En waar is dat dan goed voor? Bomma: Voor vanalles!...De endeldarm, de lever, de nieren, de adamsappel, de appendix, de pancreas, de sluitspier, de trommelvliezen en..en voor nog iets! Roza: Hoe komt ge daar nu allemaal op? Bomma: Watte? Roza: Ik vroeg waar ge al die zever vandaan haalde! Bomma: Uit den Humo!...En geef me nu mijn pint bier!
|