Pa zit in een potje

2002

25 min.       

 

Bezetting: 1 heer die mans genoeg is

Op een ironische, sarcastische manier vertelt een terminaal zieke man over het leven, de dood en de onzin van de christelijke moraal. De urne van zijn overleden vader staat als pispaal centraal in zijn conversatie. Niets of niemand blijft gespaard van zijn verbale zwartgalligheid

(Enkel voor een rijp publiek)

 

“Vader-zoon liefde kan soms ver weg zijn, en ook zo dicht bij… Niet zo zeer een autobiografie, al lijkt het er soms een beetje op…”

Hij komt hautain, lachend op, zet zich op de omgekeerde stoel,zet de twee flessen whisky netjes onder de stoel, tast het publiek secuur af…

 

Hallo, goede avond, ik ga dood!…Ik kan het natuurlijk anders formuleren…Ik zou mijn zin in drie kunnen delen, en de komma’s vervangen door twee maal drie puntjes, en dan, dan krijgen we een heel ander verhaal! Ik zou kunnen beginnen met iedereen uitgebreid te begroeten, daarna een goede avond of een goede morgen wensen, al naargelang het tijdstip van de dag, en daarna zou ik met natte ogen en een trillende onderlip, stamelend van onmacht kunnen verkondigen dat ik dood ga!…Maar, ik doe het niet! Godverdomme nee zeg! Kus allemaal mijn kloten, want zo zit “ik” niet in elkaar!…Ik zeg gewoon doodsimpel, hallo, goede avond, ik ga dood! En daarmee is dan ook het hele verhaal verteld,  en u kan allemaal opkrassen, u mag zich naar de bar begeven, en daar kan u naar hartelust tegen elkaar staan lullen over “theater”, en dan doet u best of u daar heel veel verstand van heeft, terwijl dit eigenlijk niet zo is!…Maar, zo werkt het spijtig genoeg niet!Ik had het u heel graag gegund en u ook deze onzin bespaard, maar helaas, deze monoloog moet om en bij de vijfentwintig minuten lang zijn, en daar kan ik ook geen zak aan verhelpen, want dit is het reglement! In vijfentwintig minuten tijd moet ik mijn gal zo gedetailleerd mogelijk op u uitspuwen! We zullen dus dat begroeten en al die sentimentele kak achterwege laten en meteen over gaan tot de essentie van het onderwerp!…Ik ga dus dood!… U gelooft mij niet?…Wel, dan is dat uw fucking probleem en niet het mijne! Ik zeg dat het zo is!…Tja, uiterlijk zie ik er misschien nog betrekkelijk convenabel uit, maar hier vanbinnen is het oorlog! De vijand heeft zich uitgezaaid  naar alle strategische organen en is zich langzaam aan het infiltreren tussen de inboorlingen!Het machtige leger der tumoren heeft elke vorm van defensie vakkundig uit de weg geruimd!…Het spijt me , meneer, maar u bent terminaal!… Waar zou ik dan godverdomme spijt moeten van hebben? Ik heb het toch gehad zeker?… Weet je waar die verdomde dokters zo goed in zijn? In het verkondigen van hun eigen falen!… Ze kunnen evengoed zeggen, sorry kerel, maar wij zijn er weer niet in geslaagd om dat te verwezenlijken wat van ons verwacht wordt, dat is dan driehonderd euro, en nog een prettige dag verder!… En dan komt er toch nog zo’n leukerd met het lumineuze idee aandraven om alsnog een chemokuur te starten!…Hij gaat wel dood, dat staat vast, maar laten we toch nog even z’n zakken leegmaken!” Uw auto is niet meer te herstellen, meneer, maar we hebben toch nog lekker even de olie ververst, en voor een kleine meerprijs is onze firma bereid uw wagen met mankracht naar huis te duwen, waar hij verder kan wegroesten! Wij kunnen u niet helpen, maar gaat u toch maar rustig binnen de anonimiteit van uw eigen huisje waardig dood gaan! Veel geluk ermee! We sturen de rekening wel!…En inderdaad! Binnen de achtenveertig uur zitten alle rekeningen in je brievenbus! Achtenveertig uur!…Snel nog even de koe melken voor de uier is weggerot!…Allemaal de titel van “doctorandus in de klootzakkerij”!… (haalt een urne tevoorschijn)…Weet u wat hier in zit ?…Wat zegt u?…As?…In dit potje, mevrouw, zit heel de hypocriete schijtmentaliteit van het mensdom! … Dit is pa! Of, wat er van over blijft tenminste! Zeg ’s mooi dada tegen de mensen, pa! (laat enkele keren het deksel open en dicht klappen)… Brave klootzak! (zet de urne op het taboeretje)…Kan iedereen pa zien staan?… ook achteraan ?… Misschien laat ik hem straks eens rond gaan, we zien nog wel!

Een creatie van De Kokkels, Koksijde in 2008.