Pittig gekruid

1999

Bezetting: 2 dames - 2 heren.

 

Twee echtparen, buren, kunnen via een raampje bij elkaar binnengluren.Aan de ene kant van het decor bevinden we ons in de living van Bert en Tine. Hij is artiest en zij heeft een weelderige boezem.  Aan de andere kant kijken we in de living van Jenny en Theo. Zij is ouderwets, en hij is nog erger! Ze becommentariëren voortdurend elkaars liefdesleven en nemen daar zelfs facetten van over.

Deze komedie kan op een kleinere ruimte gespeeld worden en is daardoor zeer geschikt voor kamertoneel.

 

“Een pittige komedie vol pikante volzinnen en aangebakken, stoute dubbelzinnigheden. Je moet het een beetje meemaken om het te kunnen begrijpen !…Begrepen ?”

Personages

BERT EN TINNE: een ruimdenkend koppel
JENNY EN THEO: een conservatief koppel

Tafereel1

 

JENNY STAAT BIJ HET RAAM, THEO ZIT OP DE CANAPE, LEEST DE KRANT...

JENNY:                    Ze eten spaghetti!

THEO:                      (reageert niet)

JENNY:                    Dat ze spaghetti eten!

THEO:                      (verward)...Wie ?...

JENNY:                    Onze nieuwe buren!

THEO:                      Wélke nieuwe buren ?

JENNY:                    Dat jonge koppel! Ze wonen hier sinds drie dagen.

THEO:                      Oh ? Is het dan eindelijk verhuurd ?...

JENNY:                    Gisteren aten ze ook spaghetty, en eergisteren ook !

THEO:                      Dan zijn het vast schooiers!

JENNY:                    Schooiers ?...Waarom ?

THEO:                     (zucht) Luister, Jenny! Mensen die drie dagen na elkaar hetzelfde goedkope voer door hun strot wurmen, kunnen zich naar alle waarschijnlijkheid geen deftig en vitaminerijk voedsel veroorloven! Trouwens, met die huurprijzen van tegenwoordig is dat niet verwonderlijk!

JENNY:                   Dàt lijkt meer op een bevooroordeelde reactie, dan op een nuchtere redenatie! Die mensen eten graag spaghetti, meer niet!

THEO:                      Jaja...Je zal wel weer gelijk hebben...zoals gewoonlijk!...

JENNY:                    Mét bolognesesaus!

THEO:                      Wàt ?

JENNY:                    Dat ze bolognesesaus eten op hun spaghetti!

THEO:                      Ja, leuk !

JENNY:                   Hoelang is het geleden dat wij nog spaghetty gegeten hebben ?... Maanden ?...Jaren?...Hebben wij eigenlijk ooit al spaghetty gegeten ?

THEO:                     “Spaghetti”, is net zoals al die andere buitenlandse junkfood enkel en alleen maar een statussymbool! Iedereen vreet het met de massa, maar niemand vind het écht lekker! Het bevat nagenoeg geen enkele vitamine en is puur en alleen opgebouwd uit koolhydraten en onverzadigde vetzuren, vergezeld van een massa kleurstoffen en bewaarmiddelen van chemische oorsprong! Mensen die dàt eten, mesten zichzelf bewust of onbewust zo vet als een varken, wat resulteert in een té hoog cholesterolgehalte met een hartinfarct tot gevolg, en dan even Apeldoorn bellen, tevreden ?...En laat me nu alsjeblieft m’n krant lezen!

JENNY:                    ...Oh, kijk!...Ze kussen elkaar!

THEO:                      Jaja, dàt ook nog !

JENNY:                    ...Hoe romantisch!

THEO:                      Vanzelfsprekend!...Lady en de vagebond !...

JENNY:                    ...Waarom kussen wij elkaar nooit meer ?

THEO:                     Kussen is levensgevaarlijk, Jenny! Dat heb ik je nu toch al honderd keer uitgelegd ?...Eén enkele druppel menselijk speeksel bevat nagenoeg honderdduizend bacteriën die voor de eigenaar van het lichaam waarin zij wonen onschadelijk zijn, maar eens in een voor hen vreemd lichaam gekomen, worden het monsters die in een mum van tijd de hele celstruktuur naar de bliksem kunnen helpen!

JENNY:                   Het is toch niet omdat mensen elkaar kussen, dat ze daarom zonodig op elkaar gaan zitten spuwen ?

THEO:                     Bij élke vorm van kussen, hoe omzichtig je ‘t ook aanpakt, komt een minimum aan speeksel vrij, zélfs onder water, wist je dat ?

JENNY:                   Oh ja ? Wel, bomma en bompa kusten elkaar élke dag, gedurende meer dan vijftig jaar, en ze waren allebei kerngezond en zijn meer dan tachtig geworden!...Hoe verklaar je dàt, “bacteriejager” ?

THEO:                     Wel, dan hebben die twee naar alle waarschijnlijkheid het pure geluk gehad om over exact dezelfde bacteriale struktuur te beschikken! Eén kans op tienduizend!

JENNY:                   En wij beiden hebben natuurlijk een totaal verschillende “bacteriale struktuur”?

THEO:                     Dat weet ik niet! Zulke dingen kunnen wetenschappelijk niet onderzocht worden! Althans, voorlopig nog niet!...Maar je kan wel elk risico uitsluiten, tenminste , als je genoeg gezond verstand hebt!

JENNY:                    Tiens!...Je kan je dus “dood kussen”, met andere woorden?

THEO:                     Inderdaad, ja!...Neem maar eens een voorbeeld aan de dieren! Dieren staan veel korter bij de natuur, en die kussen nooit !

JENNY:                   Oh nee ?...Dan heb jij die twee parkieten van tante Gerda nog niet bezig gezien! Die tongzoenen van bij het ochtendgloren, tot de avond valt!... Daar gaat je theorie!...

THEO:                      (zucht) Vogels, die produceren geen speeksel!...Goed ?

JENNY:                    Als jij ‘t zegt...Oh, kijk...

THEO:                      Wat nù weer ?

JENNY:                    Nu gaan ze...Oh oh...

THEO:                      ...Wàt ?...

JENNY:                   Ze gaan...Enfin, ze zijn...Holalalala...Kinderen niet toegelaten, vrees ik!...

THEO:                     ...Je wil toch niet beweren dat ze...(legt z’n krant neer en gaat ook bij het raam staan)...Hoe is het mogelijk, hoe is het mogelijk...

JENNY:                    Het “is” mogelijk, dat zie je toch ?

THEO:                      Wat een walgelijke vertoning !

JENNY:                   En geheel gratis! We hoeven niet eens kijk en luistergeld te betalen!

THEO:                      Ze doen niet eens de moeite om de gordijnen dicht te trekken!

JENNY:                   Waarom zouden ze ? Ze hebben er  mijns inziens geen flauw benul van dat ze begluurd worden!...Vind je’t spannend ?

THEO:                     Nee!...Ik vind het wansmakelijk!...Ik durf er mijn kop op te verwedden dat ze niet eens iets gebruiken!               

JENNY:                    Waarom zouden ze ?...Ze zijn toch een koppel?

THEO:                     Wat heeft dàt daar nu mee te maken ? Wij zijn ook een koppel, maar wij zijn wél verstandig genoeg om elkaars bacteriën niet te vermengen!

JENNY:                   Jaja, zet ‘m op! Leuk!...Als iedereen zo zou reageren, waar zouden de kinderen dan vandaan komen ? De natuur heeft toch voorzien dat er...

THEO:                     De natuur maakt ook fouten!...En de wetenschap is er, om die fouten te corrigeren!...Er zijn genoeg alternatieve én hygiënisch verantwoorde methodes die tot een bevruchting kunnen leiden!...Dat hoeft niet zo nodig van...joep joep...je weet wel!

JENNY:                   (zucht) Nee...Dat hoeft niet zonodig “joep joep”...volgens jou toch niet!

THEO:                     En kom nu alsjeblieft van dat raam weg! Je hebt wel andere dingen te doen!

JENNY:                    Hé, wacht nu!...Het is net zo spannend!

THEO:                     (trekt haar van het raam weg) Jenny, wat die twee daar doen, dat is onverstandig en immoreel! Ik wil niet dat jij je door dat soort volk laat beinvloeden!

JENNY:                    Zeg! Ik “kijk” toch alleen maar ?

THEO:                     Jij bent véél te naïef om zomaar toe te kijken! Binnen de kortste keren nemen mensen van elkaar de meest walgelijke gewoontes over! Zet die gratis cirkusvertoning maar uit je gedachten en ga iets anders doen! Het eten klaar maken, bijvoorbeeld!

JENNY:                    ...Waarom ?

THEO:                      Waarom ? Omdat ik honger heb! Behoefte aan voedsel, begrijp je?

JENNY:                    Ik heb trek in spaghetti!

THEO:                      Zie je nu wel hoe beïnvloedbaar jij bent ?

JENNY:                    Ik zei toch alleen maar dat ik “trek” had in spaghetti?

THEO:                      Wel, ik niet !

JENNY:                    Ben je zeker ?

THEO:                      Ik wil verse, onbespoten groenten, en hormonenvrij vlees !

JENNY:                    (zucht)...Goed!...(af )

THEO:                     (vergewist er zich van dat Jenny wel degelijk weg is, spurt tot bij het raam, neus tot tegen het glas en grimassen die boekdelen spreken...)