- mijn levenswandel
- mijn stukken
- waar te verkrijgen
- links
- Speeldata
- gastenboek
- KOMEDIE
- KLUCHT
- EENAKTER
- TONEELSPEL
- MONOLOOG
- TRAGIKOMEDIE
- JEUGD
- COMMEDIA DELL'ARTE
|
Wij zijn god 1999 |
|
Drama
30min.
Bezetting: 8 personen, minimum 2 dames Vier terminale kankerpatiënten komen samen tot de vaststelling dat de wet die euthanasie verbiedt niet op hen van toepassing is . Ze besluiten dan ook om God te spelen…
“Een wrange eenakter voor rijpe acteurs en een ruimdenkend publiek. Kort, maar desalniettemin krachtig!” |
|
We bevinden ons in het rokerslokaal van een ziekenhuisafdeling. Er staan enkele tafels en stoelen. Ergens, zichtbaar of onzichtbaar staat een T.V. Midden -achter bevindt zich een raam dat open en dicht kan, op een meter van de grond. Rechts een toegangsdeur tot het vertrek. Mona kijkt televisie, Strobbe zit zomaar wat voor zich uit te staren. Samuel zit in z’n rolstoel, observeert de anderen...Lomme komt het vertrek binnen, laat zich op een stoel zakken en barst in tranen uit...
SAMUEL: Wat scheelt er met hem ?
STROBBE: Hij komt net van de Dokter...
SAMUEL: Ach zo ? Een consultatie bij de opperste rechter ?
STROBBE: Dat spreekt toch boekdelen ?
SAMUEL: Ben je veroordeeld, Lomme ?
MONA: Laat hem nu toch even, Sam!
STROBBE: Janken helpt geen reet, Lomme!
SAMUEL: Als je op voorhand weet waar je aan toe bent is het onnodig om er naderhand over te kankeren!
MONA: Ironische proza, Sam ?
SAMUEL: ...Misschien, schat...misschien....
MONA: Wat heeft hij gezegd, Lomme ?
LOMME: (moeilijk) ...Zes...Nog zes maanden...maximum...
SAMUEL: Doe dàt maar in de helft !
MONA: Een minimum aan takt zou hier zéér op z’n plaats zijn, Samuel Vermeersch!
STROBBE: Hij heeft toch gelijk, Mona!...Geen nodeloos sentiment!...Een mensenleven is één grote, laffe leugen! Zelfs op je sterfbed spelen ze nog met je kloten !
LOMME: Ik wil niet!...Ik wil niet dood, godverdomme !
SAMUEL: Jaja, verdoem God nu maar ! God geeft, en God neemt ! De perfecte politicus! CVP, waarschijnlijk!
MONA: ...Heb jij een sigaret, Strobbe ?
STROBBE: Pas maar op, straks krijg je nog kanker!
SAMUEL: Ha...ha...ha!...Geslaagd!...Waar kijk je naar, Mona ?
MONA: ...Wàt ?
STROBBE: Sam wil weten aan welk kutfeuilleton jij je nu weer zit te vergapen!
MONA: Heeft dat belang ?
STROBBE: Nee, natuurlijk niet! Iedereen doet met z’n kostbare tijd wat hij wil!
SAMUEL: “Kostbare tijd”!...Klinkt nogal sarcastisch !
STROBBE: Zo is het ook bedoeld !
LOMME GAAT TRAAG NAAR HET RAAM, OPENT HET EN GAAT OP DE VENSTERBANK ZITTEN, EEN BEEN BUITEN...
SAMUEL ...De eerste reactie!
STROBBE: Net zoals de eerste erectie! Je weet niet wat je overkomt en je weet er hoegenaamd geen blijf mee!...
LOMME: Ik...Ik spring...Ik ga springen!...
SAMUEL: Ik denk het niet, Lomme!
STROBBE: Doe dat ding dicht, Lomme! Het tocht hier !
MONA: Laat hem even !...We hebben daar toch allemaal gezeten?
STROBBE: Twee uur en drie kwartier! Zolang heeft het bij mij geduurd!...Twee uur en drie kwartier om te aanvaarden!...
SAMUEL: Mona heeft er een halve dag gezeten!...Eén welgevormd bloot been buiten, en één binnen! Een prachtig zicht voor elke voorbijganger! Raamprostitutie op de achtste verdieping!
STROBBE: Erotica dramatica !
MONA: Zeikerds !
SAMUEL: Je hebt gelijk, schat! Wij zijn zeikerds! Zeikerds voor het leven!...Hoe kort of hoe lang dat nog mag duren, wij blijven zeikerds, is het niet, Strobbe ?
LOMME: Het heeft geen zin meer!...Geen enkele zin... |
|
Personages SAMUEL: de filosoof |